تاریخچه بدنسازی جهان (بخش سوم)

                       

در دهه ۱۹۷۰میلادی، بدنسازی به لطف آرنولد شوارتزنگر و نمایش فیلم Pumping Iron در سال ۱۹۷۷ از عمومیت بیشتری برخوردار گردید.

در این زمان، IFBB حکومت خود را در این ورزش را تثبیت نموده و AAU نیز ناچار به عقب نشینی شده بود. جیم منیون در سال 1981 (یعنی درست هنگامی که از ریاست کمیته بدنسازی AAU کنار کشیده بود) نسبت به تأسیس کمیته ملی بدنسازی یا همان NPC اقدام نمود. امروزه، NPC بعنوان موفق ترین سازمان بدنسازی شناخته شده و در واقع، شاخه آماتور IFBB می‌ باشد. در سال 1990 میلادی، وینس مک ماهون (Vince McMahon) اعلام کرد که در حال تأسیس سازمانی جدید برای بدنسازی با نام فدراسیون جهانی بدنسازی یا WBF می‌باشد. مک ماهون تلاش می‌کرد تا جایزه‌های نقدی بیشتری را به دنیای بدنسازی وارد کند. او قراردادهای بلند مدت و پرسودی را با 13 بدنساز حرفه‌ ای تنظیم نمود که این مسأله تا آن زمان بی‌ سابقه بود. باید توجه داشت که بیشتر بدنسازان WBF، با ترک IFBB به این سازمان جدید پیوسته بودند.

در پاسخ به شکل گیری WBF، بن ویدر( ریاست IFBB) همه بدنسازانی را که با WBF قرارداد بسته بودند، در لیست سیاه قرار داد. همچنین، IFBB به آرامی و در سکوت اقدام به حذف نمونه گیری دوپیینگ از ورزشکاران کرد، زیرا رقابت با سازمان جدیدی که مصرف استروئید در آن آزاد بود، بسیار دشوار مینمود. در سال 1992 وینس مک ماهون از انجام آزمایش دوپینگ برای ورزشکاران WBF خبر داد، زیرا او و WWF(فدراسیون جهانی کشتی کج) به اتهام دخالت در قاچاق استروئید از جانب دولت فدرال تحت بازجویی قرار داشتند. برخی از منابع همان دوران گزارش کرده‌اند که به واسطه همین مسأله، کیفیت بدن‌های ورزشکاران رقابت‌ WBF در سال ۱۹۹۲ بسیار پائین بود.

مک ماهون در جولای ۱۹۹۲ به طور رسمی اقدام به انحلال WBF نمود. بعنوان برخی از دلایل احتمالی این اقدام می‌ توان به درآمد ناکافی پخش تلویزیونی مسابقات WBF، فروش پائین مجله بدنسازی WBF، وهزینه‌های پرداخت‌ قرار دادها، تولید دو برنامه تلویزیونی و انتشار مجله ماهانه اشاره نمود.

با این وجود، تأسیس WBF از دو جنبه برای ورزشکاران IFBB حائز اهمیت و مفید بود: اول اینکه  این مسأله باعث گردید تا بنیانگذار IFBB، جو ویدر، با بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای خود قرارداد ببندد، و دوم اینکه باعث شد تا IFBB نسبت به افزایش جایزه نقدی در مسابقات مصوب خود اقدام نماید. جو ویدر در نهایت اعلام نمود که بدنسازان خاطی می‌توانند با پرداخت جریمه‌ای برابر با ده درصد حقوق سالیانه‌ای که از WBF دریافت می‌کردند، به IFBB بازگردند.

IFBB در سال‌های آغازین هزاره سوم سعی داشت تا بدنسازی را به یک ورزش المپیکی تبدیل نماید. این نهاد در سال ۲۰۰۰ موفق به کسب عضویت IOC گردیده و تلاش نمود تا با گرفتن مجوز حضور نمایشی این ورزش در مسابقات المپیک بتواند زمینه حضور رسمی بدنسازی در این مسابقات را فراهم آورد. البته، این مسأله هرگز اتفاق نیافتاد. تأئیدیه المپیک برای حضور بدنسازی هنوز مورد بحث و مجادله است، زیرا برخی معتقدند بدنسازی یک ورزش نیست و رقابت‌های آن فاقد تلاش‌های ورزشی می‌باشند. همچنین برخی نیز هنوز دچار این سوءتفاهم هستند که بدنسازی الزاماً شامل استفاده از استروئیدها آنابولیک که مصرفشان در المپیک ممنوع است، می‌باشد. رد نقطه مقابل، طرفداران بدنسازی که خود برنامه فیگور مسابقه نیاز به مهارت و آمادگی دارد، و لذا بدنسازی باید بعنوان یک ورزش پذیرفته شود.