مسترالمپیای 1993 (mr olympia 1993) در آتلانتا برگزار شد و با قهرمانی دوریان یتس (Dorian Yates) به پایان رسید.
این سومین المپیایی بود که دوریان در آن شرکت کرد و همچنین دومین قهرمانی او در المپیا بود. از نقاط قوت بدن یتس عضلات پشت و زیربغل بی رقیب، پوست کاغذی و حجم کافی را میتوان نام برد. اما نقاط ضعف او، بدن ورم کرده، کمر پهن (او دارای پهن ترین کمر در بین رقبایش بود!) و پشت پای نسبتاً ضعیف بود.
و اما ببینیم حریفان او چگونه بودند...
فلکس ویلر (flex wheeler) تازه وارد که برای اولین بار در مسابقه مسترالمپیا شرکت میکرد توانست بعد از قهرمانی در آرنولد کلاسیک همان سال نفر دوم المپیا شود. باید این را قبول کرد که فلکس پتانسیل بدنی بیشتر از اینها را دارا بود...
نفر سوم این مسابقه هم شان ری (Shawn Ray) بود. نقاط قوت او، پوست کاغذی، بدنی خشک، تقارن، تناسب و بالانس کافی در این مسابقه بود و تقریباً هیچ نقطه ضعفی در بدنش دیده نمیشد به جز کوتاهی قد نسبت به رقبایش که باعث کمتر دیده شدن عضلاتش میشد!
لی لابرادا (Lee Labrada) هم که برای آخرین بار در مسترالمپیا شرکت کرد توانست مقام چهارم را کسب کند. هر چند با وجود رقبای قدر، بیشتر از این هم از او انتظار نمیرفت!
کوین لورون (Kevin Levrone) که به مقام پنجم رسید چیزی بیشتر از المپیای سال قبل ارائه نداد به جز اندکی افزایش حجم!
این مسابقه یک تازه وارد دیگر هم داشت به نام پل دیلت (Paul Dillett) که ششم شد. دیلت غول پیکر نیز دارای پتانسیل بالایی بود که متاسفانه هیچ وقت به بهترین حالت خود نرسید! نقاط ضعف او، عضلات پشت نسبتاً کوچک، بدن آبدار و فیگور گیری ضعیف بود که تا وقتی که مسابقه میداد این ضعف ها برطرف نشد!
به گفته Peter McGough (روزنامه نگار ورزشی) دوریان یتس در سال 1993 به حدی بدن قابل قبول و بی نقصی داشت که داوران او را فقط با فلکس ویلر و شان ری و فقط هم برای یک بار مقایسه کردند! که البته این گفته ایشون اشتباه میباشد، این هم سند :
در زیر هم عکسهای دیگر مربوط به مسترالمپیای 1993
خوشحال میشیم اگه نظرات خودتان را با ما در میان بگذارید.
